หากเราจะกล่าวถึงเพื่อนร่วมชั้นแล้ว สำหรับคุณยังเหลืออีกกี่คนที่สามารถเรียกไปกินข้าวร่วมกันได้? และนี่คือ “ภาพปาร์ตี้เพื่อนร่วมชั้น” ที่มีคนส่งต่อมากที่สุด เพราะอะไร…คุณดูออกไหม?
หลายคนพอเรียนจบก็แยกย้ายกันไปมีชีวิตและดิ้นรนเพื่ออนาคตของตนเอง จนลืมคิดไปว่าเราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกนี้ เรายังมีเพื่อนนะ ภาพด้านล่างต่อไปนี้สนับสนุนให้เราออกมาสังสรรค์กับเพื่อนฝูงบ้าง เพื่อผ่อนคลายและพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เปิดกว้างวิสัยทัศน์ให้ครอบคลุม มาดูกันเลยว่ามันเป็นอย่างไร
ภาพแรก หลังจากสำเร็จการศึกษาไปแล้ว 5 ปี พวกเราแยกโต๊ะตามสถานะ “แต่งงาน” กับ “ที่ยังไม่แต่งงาน”
10 ปีต่อมา แยกโต๊ะตาม “การมีบุตร” และอีกโต๊ะคือคนที่ยัง “ไม่มีบุตร”
15 ปีต่อมา แยกโต๊ะตามคู่ครอง “คู่ครองคนเดิม” และ “คู่ครองคนใหม่”
20 ปีต่อมา แยกโต๊ะตามดีกรีการดื่ม “คอแข็ง” และโต๊ะคน “คออ่อน”
25 ปีต่อมา แยกโต๊ะ “ภายในประเทศ” และ “ต่างประเทศ!”
30 ปีต่อมา แยกโต๊ะตามการกิน “อาหารคาว” และ “มังสวิรัติ!”
35 ปีต่อมา แยกโต๊ะการ “เกษียณอายุ” และ “ยังไม่เกษียณอายุ!”
40 ปีต่อมา แยกโต๊ะตามความแข็งแรงของฟัน “มีฟัน” และ “ไม่มีฟัน”
45 ปีต่อมา แยกโต๊ะตามสังขาร “คนที่มาเองได้” และ “ต้องมีคนพยุงเดิน”
50 ปีต่อมา แยกโต๊ะตามการรักษาคำพูด “มาได้และมาจริง” กับ “คนที่บอกจะมาแล้วไม่มา”
55 ปีต่อมา แยกโต๊ะตามจำนวนคนมาจริง “คนมาจริง” และ “คนที่ส่งมาแต่รูป”
60 ปีต่อมา แยกโต๊ะอายุขัยมีไม่ถึง 1 โต๊ะแล้ว
ชีวิตคนเรามันสั้น สิ่งที่ผ่านพ้นไปแล้วนั้นก็คือ อดีตแห่ง “ความทรงจำ”
หากเป็นไปได้ เจียดเวลาออกมาร่วมสังสรรค์กับเพื่อนบ้างนะ!
แหล่งที่มา: Liekr
เรียบเรียงโดย ยิ้มสยาม
