ย่ายิ้ม วัย 90 ปี อาศัยอยู่กลางป่ากว่า 40 ปี ปลูกต้นไม้นับหมื่น สร้างฝายชะลอน้ำ 16 แห่ง


เปิดอีกหนึ่งเรื่องราวสุดประทับใจชาวเน็ตเป็นอย่างมาก เมื่อหญิงชราที่อาศัยอยู่กลางป่าเพียงลำพังมานานกว่า 40 ปี และได้ทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่ไม่ค่อยมีใครเห็น

เรียกว่าโลกของเรานั้นยังเต็มไปด้วยเทคโนโลยีต่าง ๆ อีกมากมาย ที่กำลังเจริญขึ้น แต่ว่าธรรมชาตินั้นยิ่งถูกทำลายลงแม้จะมีการรณรงค์อนุรักษ์ป่าไม้มากขึ้น ก็ต้องยอมรับว่าปัญหาต่าง ๆ ที่มักจะเกิดขึ้นกับสิ่งแวดล้อม ก็ยังเป็นปัญหาใหญ่สำหรับโลกใบนี้

วันนี้เราไทยบ้านอยากจะเตือนสติของทุกคนให้บำรุงดูแลป่าไม้อย่างจริงจัง และวันนี้เราก็มีเรื่องราวดี ๆ ของนางฟ้าอีกท่านหนึ่งมาให้เพื่อน ๆ ที่ชาวเน็ตได้รับชมกัน

หญิงที่ชาวพิษณุโลกเรียกเขาว่า ย่ายิ้ม นางฟ้าของคนไทย ย่ายิ้มเป็นหญิงชราวัย 90 ปีชาวพิษณุโลกที่อาศัยอยู่ในป่าลำพังนานกว่า 40 ปี ย่ายิ้มสร้างฝายชะลอน้ำกว่า 16 แห่ง และปลูกต้นไม้ไปแล้วกว่า 9,900 ต้นและยังคงทำอยู่อย่างต่อเนื่องตามแนวพระราชดำริของในหลวงรัชกาลที่ 9

โดยเรื่องราวของย่ายิ้มถูกเอาไปสร้างเป็นหนังสั้น ซึ่งสร้างความประทับใจให้คนดูเป็นอย่างมาก โดยถ่ายทอดวิถีชีวิตของหญิงชราที่ใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบ ท่ามกลางป่าเขา แต่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข

แม้ไม่มีความสวยงามทางด้านวัตถุ แต่ก็ยังมีความสวยงามแบบธรรมชาติที่มีคุณค่าสูงทางจิตใจ และย่ายิ้มเองก็สร้างสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับส่วนรวมเป็นอย่างมาก ทั้งฝ่ายชะลอน้ำและการปลูกป่าคืนสู่ธรรมชาติ

ถือเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับหนุ่มสาวคนรุ่นใหม่หันมาเห็นความสำคัญของธรรมชาติ ย่ายิ้มมีลูกทั้งหมด 5 คนและมีลูกชาย 2 คนที่ยังคอยดูแลแม่คนนี้อยู่ห่าง ๆ ย่ายิ้มยืนกลางจะปักหลักปักฐานใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่บ้านกลางป่าของแก ทำให้ชีวิตไม่วุ่นวายนักเพียงแค่เก็บหน่อไม้ดองกินกับมะพร้าวคั่วหอม ก็นับว่าเป็นรสชาติที่ดีช่วยให้ท้องอิ่มและประทังชีวิตได้แล้ว

ความเจริญอยู่ที่ไหนมันก็ทุกข์ยากที่นั่นอยู่บนเขาไม่มีเงินย่าก็ยังอยู่ได้ แต่ถ้าอยู่ในตัวเมืองไม่มีเงินก็อยู่ไม่ได้ต้องซื้อทุกอย่าง ไปอยู่ก็จะเดือดร้อนเขาถึงอย่างนั้นวิถีบ้านป่าแบบย่ายิ้มก็ใช่ว่าจะสบายอย่างปากว่า หากเป็นช่วงฤดูฝนก็จะดูโหดร้ายเป็นที่สุดเพราะว่าหนทางในป่านั้นเอาแน่เอานอนแทบไม่ได้

หากมีน้ำหลากลงมาจากเขาอาจจะข้ามห้วยไปไม่ได้ ย่ายิ้มก็จะออกบ้านไม่ได้ ชึ่งช่วงที่ไม่ได้ลงเขา ข้าวสารก็มักจะไม่มีเหลือ หากจะแจ้งบอกข่าวฝากไปถึงใครก็ไม่มีต้องอดเอามั่ง บางทีก็เกือบอาทิตย์เลยที่ไม่ได้กินข้าวกินแต่หัวกลอยป่าเอามานึ่งกับมะพร้าวคั่ว

และนอกจากจะเก็บหน่อไม้ไปแลกค่ากับคนในชุมชนแล้ว ย่ายิ้มยังมีรายได้ประจำคือเบี้ยสงเคราะห์คนชรา แต่ถามว่าเงินจำนวนนี้มักจะหมดไปกับการทำบุญเสียทุกคราวที่ไปวัด รวมถึงเงินที่ลูกหลานแบ่งไว้ให้ยายยามจำเป็นก็ร่อยหรอลงไปกับกิจกรรมทางธรรม

โดยตลอดหลายปีที่ผ่านมาที่จะยืมใช้ชีวิตอยู่กลางป่าสารภาพว่า เมื่อไหร่ที่ลูกขึ้นมาหาแล้วมานอนด้วยแกก็จะดีใจทุกครั้ง แต่พอกลับไปแล้วก็เห็นเดินถอยหลังก็นั่งใจละห้อยแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นแกก็ยังยืนยันว่าจะขออยู่ในป่าเขาอย่างนี้ไปจนวันสิ้นชีพ

และคำขอสุดท้ายที่ฝากไว้กับลูกคือ หากแม่จากไปก็ให้เผาให้ฟังไว้ที่ไร่บนเขานี้ โดยเรื่องราวของย่ายิ้มเธอเป็นเรื่องราวมุมมองความคิดดี ๆ หลายอย่างที่ตะหนักให้เห็นถึงธรรมชาติ และการทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม โดยใช้ชีวิตที่สมถะแต่ก็ยังเปี่ยมไปด้วยความสุข

แหล่งที่มา: taibann

เรียบเรียงโดย ยิ้มสยาม

Leave a Reply

Your email address will not be published.